7de verslag, Nepal, van 3 maart tot 2 april 2020

Hallo allemaal,
Hier is dan mijn laatste verslag van mijn lange reis. In Nepal is het voor mij thuis komen zowel voor wat betreft mijn werk in het ziekenhuis als bij mijn gastgezin. Het is een goede afsluiting van mijn reis, al is het niet zo spannend en avontuurlijk. Jammer dat het Corona virus Nepal ook in z'n ban kreeg waardoor ik beperkt werd in mijn bewegingsvrijheid, maar hier zijn nog geen doden gevallen i.t.t. in Nederland. Uiteindelijk ga ik 1 dag eerder naar huis dan gepland stond. Lees maar mijn belevenissen in Nepal. Ik heb er een samenvatting van gemaakt.

Van Australië naar Nepal:
Maandag ochtend 2 maart boek ik in het Visitor Centre van Exmouth een shuttle om me 's middags naar de luchthaven van Learmonth te laten brengen en maak ik gebruik van het uur gratis WiFi door mijn verslag van West Australie op mijn weblog te zetten en om online in te checken voor de vlucht Exmouth naar Perth. (Door verbouwing op de camping had ik daar geen wifi ) Ik heb nog precies $2 over waarvoor ik 1,5 ons hazelnoten kan kopen.. Ook vandaag is het 40 graden en veel te warm om buiten te zitten.
Om 13.30 uur komt de shuttle me ophalen. Er zitten nog meer mensen die naar de luchthaven worden gebracht. Hij doet er een klein half uur over. Bij het inchecken zeggen ze niets over mijn verlopen visum en het gewicht van mijn bagage en daar ben ik erg blij mee. Om 15.20 uur vertrek de vlucht van Quantas naar Perth waar hij aankomt om 17.20 uur. Onderweg krijgen we zelfs een snack van bloemkool met kaas. In Perth kom ik aan op terminal 3 en moet vervolgens met de bus naar terminal 1. Daar begint mijn lange wachttijd van 9 uur. De temperatuur buiten aangenaam en kan ik, op een bankje voor de luchthaven, schrijven en lezen. Ook probeer ik bij Emirates er achter te komen of ik op dat flexibel ticket van Kathmandu naar Amsterdam op 3 april evt. 1 week in Dubai kan blijven. Maar ze kunnen me alleen zeggen dat ik beter vanaf Kathmandu Emirates kan bellen. Ook zet ik wat foto's op mijn website en schrijf er tekst onder. Zo ben ik toch nog nuttig bezig. Toen ik incheckte zagen ze wel dat mijn visum verlopen was, maar dat had geen consequenties, alleen als het visum 24 dagen verlopen zou zijn dan zou ik een volgende keer niet worden toegelaten in Australie. Ook ontdekte ze nog een klein flesje water in mijn paarse rugzak, ik wist niet eens dat die er in zat. Om 2.25 uur 's nachts steigt het vliegtuig op en landt om 7.30 uur in Kuala Lumpur. (5,5 uur vliegtijd). Naast mij zijn 3 stoelen onbezet, dus ik kan uitgebreid gaan liggen. In Kuala Lumpur heb ik 1,5 uur de tijd om over te stappen. Die tijd heb je ook wel nodig want ze controleerden de handbagage erg intensief. Het is bijna 5 uur vliegen naar Kathmanu. Daar landen we dinsdag 3 maart om 11.30 uur. Ook nu is het chaos bij de machienes voor je visa. Al staat er hier en daar een hulpje bij, het kost per persoon 20 min voordat alles ingevuld is. Daarna moet je bij een loket betalen en door de douane. Het kost een zee van tijd. Buiten staan Kechab en Rupa ( mijn gastouders) met de auto om me op te halen. Ik krijg weer een welkom sjaal en we rijden naar huis. Het is in Kathmandu bewolkt bij een temperatuur van 18-20 graden. Het is nog steeds een chaos op de weg, stoffig en er rijden heel veel motors. Thuis ontmoet ik oma en de zus van Kechab. Rupa maakt masala thee en zoete koekjes voor me. Ik krijg weer " mijn eigen kamer" met douche en balkon, en daar ben ik erg blij mee. Ik pak mijn koffer uit en laat de wasmachine draaien met mijn vuile was
Dan ga ik 45 min. wandelen in Pepsi Cola. Ook hier is niets veranderd: stoffig, veel motors, veel fruit en groente stalletjes.
Het is een grote overgang tussen Australie en Nepal. Er zijn op dit moment ook 3 Australische meisjes in huis, zij blijven hier slechts 4 dagen om ervaring op te doen als tandarts.

MIJN GASTGEZIN:
Mijn gastgezin bestaat uit: Rupa ( gastvrouw), Kechab ( gastheer), oma ( moeder van Kechab), Nanu (dochter van 18 jr) en Babu ( zoon van 16 jr)

Ze hebben een groot huis, waar ze vaak kamers verhuren aan vrijwilligers uit het buitenland die in Kathmandu komen werken.
Maar zowel vorig jaar als dit jaar is het aantal gasten zeer beperkt.

In mijn gastgezin ontbijten we rond 8.30 uur. Het ontbijt bestaat meestal uit gebakken aardappels, rijst met groenten, curry , bruine bonen , pickels gebakken ei en soms yogurt met banaan na. Soms is er ook roti/ chapati. Het eten is altijd verrukkelijk met veel groenten.

Het avondeten is meestal tussen 1930-20.00 uur. Het bestaat vaak uit rijst met curry en veel groenten zoals: speciebonen en bloemkool spinazie, bruine bonen. Soms maken ze ook frites of momo's .En af en toe eten we gebraden kip. Na het eten praten we vaak met het hele gezin na onder het genot van masala thee.

Op mijn twee persoons bed ligt een dikke deken die eigenlijk veel te zwaar is, maar wel warm. De nachten zijn hier wel koud.
Als het mooi weer is zit ik graag te lezen op het dakterras van hun huis. Van hieruit heb je zicht op de vliegtuigen die opstijgen, want de luchthaven ligt dichtbij hun huis.

Meestal douche ik me eind van de middag of begin van de avond omdat het water dan warm is . Ze hebben namelijk zonnepanelen op het dak. Als de zon niet heeft geschenen en 's ochtends is het water koud.

Op zaterdag 14 maart vertoont het gasfornuis kuren. Er werkten nog slechts 2 pitten en nu liet 1 van de 2 het ook nog eens afweten waardoor het een eeuwigheid duurt voordat het eten klaar is. Ik heb hun toen aangeboden dat ik hun een nieuw gasfornuis wil schenken. Daar waren ze heel blij mee want de studie van de kinderen kost veel geld en momenteel hebben ze weinig inkomsten doordat er geen gasten in het hotel komen en ook niet in hun huis. Met de auto zijn we naar een grote mall gereden en een nieuw gasfornuis uitgezocht.
We hebben het apparaat mee naar huis genomen, waar Kechab hem aangesloten heeft. Ze waren er heel erg blij mee.

WIJZIGEN VAN MIJN TERUGVLUCHT:
Tijdens mijn verblijf in West Australië kwam op het idee om op mijn terugvlucht op 3 april 1 week in Dubai te verblijven, aangezien ik daar toch over moet stappen en mijn familie heel enthousiast was over de stad. Toen ik in Kathmandu Emirates daar over belde kreeg ik te horen dat mijn vertrektijd uit Kathmandu verandert was naar ' s ochtends vroeg i.p.v. ' s nachts. Maar om mijn terugvlucht te veranderen moest ik het reisbureau in Londen bellen. Dit kostte veel tijd en bel tegoed en uiteindelijk zonder resultaat. Dus ik heb er maar vanaf gezien. Achteraf gezien was het maar goed, want door het corona virus , met daarbij het sluiten van het luchtruim , was het toch niet mogelijk geweest.

WERKEN IN HET ZIEKENHUIS:
Tot en met maandag 23 maart ga ik elke dag werken in het NOH = Nepalees Orthopaedisch ziekenhuis in Jorpati ( Kathmandu). De samenstelling van mijn collega fysiotherapeuten is wel veranderd. In plaats van Manish , die nu in Noorwegen studeert, zijn er twee nieuwe fysiotherapeuten aangenomen. De sfeer is daardoor wel veranderd. De afdeling is wel opgeknapt en dat doet me deugt. De vloerbedekking is vervangen door laminaat , er is een hoog-laag bank bijgekomen en er zijn wat nieuwe fitness toestellen geplaatst. Het lijkt wel dat het aantal patiënten dat de fysio. bezoekt iets minder is.

Tussen de middag lunchen we vaak met z'n allen in het kleine keukentje en dat is gezellig. Soms trakteren patiënten ons op kip met " beaten" rijst. Een andere keer brengt een collega uit Bhaktapur yogurt mee, die heel lekker is. Ook roties/chapaties en fruit verschijnen regelmatig op tafel.

In de eerste week van mijn verblijf hebben we in de kliniek veel patiënten behandeld met " total knees", die geopereerd waren door een team orthopedisch chirurgen uit Californië. Sommige patiënten zijn zelfs aan beide knieën geopereerd, met goed resultaat

Ik loop altijd naar het ziekenhuis. Het is 1 uur en 15 min. lopen. Doordat de weg er naar toe iets verbeterd is, rijdt er ook meer verkeer m.n. motors en schoolbussen. Zij veroorzaken veel stof, mn op de onverharde wegen, waardoor ik een mond/ neus masker draag. In het verleden deed ik dat niet, maar het gevolg was altijd dat ik na verloop van tijd behoorlijk begon te hoesten. En dat wil ik nu voorkomen. Trouwens 75% van de inwoners van Kathmandu draagt zo'n masker op straat, ook in niet- corona tijd.

Ik bepaal zelf mijn werktijden, want ik ben tenslotte een vrijwillige fysiotherapeut. Meestal werk ik van 10.30 tot 14.30 uur. Zodoende heb ik ook tijd over om andere dingen te doen.

De aandoeningen waarvoor patiënten naar de fysiotherapie komen zijn divers b.v. na allerlei fracturen en operaties aan de ledematen en wervelkolom, bij schouderklachten met pijn en bewegings beperkingen, rug- en nekpijn met en zonder uitstraling etc.

Nadat ik op een dag 2 collega's behandeld had met nekklachten, kreeg ik zelf ook nekklachten. Ik kon mijn hoofd niet meer naar links draaien en kreeg er hoofdpijn van.
Gelukkig bracht een nekmanipulatie van een van mijn collega's verlichting evenals een zalfje met diclofenac . Al met al duurde het 10 dagen voordat ik er vanaf was.

In een vrij uurtje krijg ik een rondleiding over de rontgen afdeling van het ziekenhuis. Ze hebben 3 kamers die zeer pover zijn ingericht met een bank en rontgen apparatuur. Het hoofd van de afdeling vertelt heel trots dat ze tegenwoordig de rontgenbevindingen direct op de computer kunnen zien . Het is inderdaad een vooruitgang, maar het kan niet tippen aan de rontgenafdelingen in Nederland. Ze hebben geen MRI en scan apparatuur, hiervoor moeten de patiënten naar een ander ziekenhuis in Kathmandu.

Op een dag heeft de assistente van de fysiotherapie een nieuwe scooter gekocht. Ze gaat hiermee naar de Hindu tempel van Pashupatinath om hem in te laten wijden en aan lord Shiva te vragen voor bijstand en geluk. Ter ere van dit feit brengt ze kleurstof voor een tika mee en zoete koek. En tussen de middag komt haar man en zoon ons tracteren op zelf gebraden kip, rijst, kroepoek en nootjes. Het was lekker en gezellig.

Op 21 maart, toen de ernst van het corona virus begon door te dringen verschijnen maar een handjevol patiënten op de fysio. Heel veel mensen die in Kathmandu wonen, gaan terug naar hun dorp in de bergen, nu het nog mogelijk is om met de bus te reizen.
Alleen patiënten die wat oefeningen nodig hebben b.v. na het verwijderen van gips , worden doorgestuurd en die moeten wij, op afstand, instructies geven om de mobiliteit te herstellen. We dragen mondkapjes en wassen heel frequent onze handen.
De fysio's mogen vrij nemen, maar krijgen geen vrij. Dus ze krijgen niet doorbetaald en moeten naar het ziekenhuis komen en zich te vervelen. Ik heb voorgesteld dat we casussen gaan doen en praktisch op elkaar gaan oefenen. Ook kunnen we de kasten met troep opruimen.

Maar op 24 maart gaat Nepal voor (voorlopig)1 week, lock down en is het niet toegestaan om naar buiten te gaan. Er is afgesproken dat één fysiotherapeut, vgl. een roulatie systeem, patiënten gaat behandelen op het ziekenhuis. De anderen blijven thuis. Mij hebben ze daarbij niet nodig, helaas. Ik moet thuis blijven

HET WEER:
Begin en half maart is de temperatuur meestal rond de 20 graden. Meestal schijnt de zon waardoor het warmer aanvoelt. Zodra de zon, rond 17.30 uur verdwijnt, koelt het behoorlijk af.
Eind maart is het vaker 25-28 graden.
Een enkele keer regent het.
Vaak is de voorspelling dat het in het weekend gaat regenen, maar dat komt vaak niet uit. Waarschijnlijk hebben de bergen in de omgeving invoed op het weer waardoor het moeilijk te voorspellen is. Ondanks het warme weer blijven de meeste Nepalezen jassen en vesten dragen. Ongelooflijk!!

UITJES:
Ik ben 2x een zaterdag op bezoek geweest bij Manish familie. De 1ste keer kwam Manish broer me met de motor ophalen. Het regende waardoor het een beetje afzien was op de motor en vooral door het slechte wegdek.
Ze ontvangen me hartelijk met koffie en biscuits. Het is koud binnenshuis evenals op de motor. Daarna lunchen we met dal bhad en kip. Het smaakt goed. Ze zijn erg gastvrij en weten niet wat ze moeten doen om het mij naar mijn zin te maken. Daarna gaan we bij de kachel zitten in de kamer. (dat is een zeldzaamheid). De zus en schoonzus van Manish moeten werken als onderwijzeres resp. verpleegster. Rond 14.30 uur gaan Manish vader en ik een stuk wandelen. Ze wonen aan de buitenrand van Kathmandu waar de natuur erg mooi is.
De fam. wil graag dat ik bij hun logeer, maar daar zie ik van af. Aan het eind van de middag brengt Manish broer me naar de bus ( die overvol is) en die brengt me naar Koteshor en vandaar loop ik in het donker in 35 min. naar huis.
De 2de zaterdag kon ik met Keshab en Rupa meerijden, die me afzette 15 min. van hun huis waarna Manish broer me daar oppikte. Het was gezellig. Pa belooft me dat hij weer masala thee zal maken om mee naar huis te nemen, want hij weet hoe dol ik op masala thee ben. Maar zolang Kathmandu lockdown is gaat dat aan mijn neus voorbij, denk ik.

Op vrijdag 13 maart ga ik met het hele gastgezin naar het Party Palace waar een feest wordt gehouden ter ere van 2 neven die kaal geschoren zijn als teken van volwassenheid. Er zijn 500 gasten. Allemaal blijven ze eten: eerst worden er snacks geserveerd op de 4de verdieping, bestaande uit gepaneerde kipstukjes, roti en deeg mapjes met vlees. Daarna volgt op de 5de verdieping een buffet met de hoofdmaaltijd en ijs na. De dames zijn gekleed in prachtige saries. De jongelui zijn aan het dansen. Het is leuk om dat mee te mogen maken.

Op een zaterdagmiddag ben ik naar Thimi gelopen. Het is een van de oude culturele en historische plaatsen langs de handelsroute tussen Bhaktapur en Kathmandu met prachtige oude tempels.

Ik was ook nog van plan om een trekking te maken in Nepal, maar het corona virus heeft roet in het eten gegooid

CORONA VIRUS:
Tot nu toe zijn er maar een handje vol mensen in Nepal vastgesteld die besmet zijn/waren met het corona virus. Maar ze hebben in een vroeg stadium al heel veel voorzorgsmaatregelen getroffen om uitbreiding te voorkomen. Zoals het sluiten van de scholen. Ook het holi feest werd verboden . En dinsdag 24 maart ging het luchtruim dicht, evenals de winkels en sportclubs en moesten de mensen thuis blijven. In het ziekenhuis worden alleen urgente gevallen behandeld. Aan de poort van het ziekenhuis moet iedereen z'n handen wassen en wordt de temperatuur gemeten op het voorhoofd. Er rijden geen bussen en taxies. Als het mogelijk is kan men thuiswerken, maar de online voorzieningen zijn niet zo uitgebreid als in Nederland. Op de straat is het uitgestorven, er lopen maar een handje vol mensen en er rijdt sporadisch een auto of motor. Ongekend hoe stil en schoon het nu is buiten. Op kruispunten staan politieagenten die alleen auto's en motorrijders aanhouden. De honden hebben nu vrij spel want ze liggen midden op de weg te slapen. Gelukkig is het mooi weer en kan ik heerlijk in de zon lezen op het dakterras. Mijn gastgezin gaat niet de straat op uit angst dat de buurt er schande over spreekt. Ook houden ze de poort voor hun huis angstvallig gesloten uit angst voor onuitgenodigde gasten.

Mijn haar wordt lang. Ik had al een afspraak bij mijn kapper gemaakt voordat ik op reis ging. Maar net als hier, kan ik ook in Nederland niet naar de kapper, want die hebben ook hun deuren gesloten, lees ik op het Nederlandse nieuws.

Ik vermaak me met het nalezen en corrigeren van mijn vakantie verslagen, het selecteren van vakantie foto's , het schrijven van mijn weblog en lezen in mijn e-book en het nieuws en e-mails , bij voorkeur buiten op mijn balkon of dakterras.
Elke dag doe ik gedurende 20 min. grondoefeningen om mijn conditie een beetje op peil te houden.De laatste dagen ga ik elke middag een " shoppingtour" maken van 1-1,5 uur. Boodschappen doen is toegestaan en dat gebruik ik als smoes om een wandeling te maken, uiteraard met een mondkapje. Ook praat ik veel met mijn gastgezin.
Meestal sta ik om 7.30 uur op en ga om 22.30 uur slapen. Dus 9 uur slaap ik hier en dat is 1-2 uur langer dan dat ik thuis gewend ben.

Mijn gastgezin heeft extra voedsel ingeslagen m.n. rijst, aardappelen, meel, gedroogde groenten etc. , waarmee we wrsch. 1 maand vooruit kunnen.
Ik word hier echt verwend. Het eten is goed, want het is ook een hobby van Rupa en Keshab om lekker te koken. Tussen de middag krijg ik altijd yogurt en in de loop van de middag maken ze masala thee en bakken roties of aardappel of bruine bonen soep als tussendoortje.

Op 23 maart registreer ik mij bij "Bijzondere Bijstand Buitenland " voor in het buitenland gestrande buitenlanders om hun weer veilig thuis te brengen. Dit lijkt mij verstandig om te doen omdat ik niet weet hoe lang die pandemie van het corona virus nog gaat duren en niet weet wanneer het luchtruim weer open gaat.

Op zondag 29 maart hebben ze de lock down periode met 1 week verlengd.

Vrijdagavond 27 maart krijg ik bericht dat ik morgen, zaterdag 28 maart al naar Nederland kan vliegen met Quatar airlines, via Boha naar Frankfurt. En mogelijk gaat er dinsdag 31 maart ook een vlucht, maar dat is nog niet bevestigd. Ik ben er wel door verrast want zo snel wil ik eigenlijk niet naar huis. Na overleg met mijn gastgezin stel ik een e-mail op dat ik niet 28 maart maar wel 31 maart naar huis wil vliegen. Tevens vraag ik hoe ik in Boudahnath kan komen, waar we ons om 6.00 uur ' s ochtends moeten verzamelen en hoe ik van Franfurt naar Amsterdam/Utrecht.
Hierna krijg ik een bevestiging van hun en een schriftelijke verklaring dat ik toestemming krijg om met de auto naar Boudha te gaan , maar hij staat op 28 maart en niet op 31 maart. Ik ben er wat ontdaan van. Nu afwachten of de vlucht op 31 maart wel doorgaat. Ik zie er wel tegenop, want zo vroeg op (6.00 uur in Boudha), hoestende mensen in het vliegtuig, overstappen in Doha ( hoe lang gaat het duren ), vliegen naar Frankfurt, hoelang daar wachten, hoe kom ik in amsterdam/Utrecht. Moet ik thuis in quarantaine?? Heel veel onzekerheden.
Doch de vlucht op dinsdag 31 maart gaat niet door. Van een Nederlands meisje moest ik vernemen dat hij geannuleerd was. Aan het eind van die middag krijg ik bericht dat ik op donderdag 2 april naar huis kon vliegen. Per e- mail kreeg ik de volgende mededeling:
We kunnen de volgende vlucht bevestigen van Kathmandu (KTM) naar Kuala Lumpur (KUL):
Airline: Malaysian Airlines
Datum: Thursday 2nd of April 2020
Vluchtnummer: MH171
Vertrektijd: 0800 lokale tijd
Aankomsttijd: 1500 lokale tijd
U zal dan in Kuala Lumpur (KUL) overstappen naar een vlucht van de KLM, deze vliegt naar Amsterdam (AMS):
Airline: KLM
Datum: Thursday 2nd of April 2020
Vluchtnummer: KL810
Vertrektijd: 1745 lokale tijd

Het gaf me een dubbel gevoel. Enerzijds wil ik wel naar huis maar daar vallen zoveel doden en zijn enorm veel mensen geïnfecteerd, terwijl tot nu toe in Nepal slechts 5 mensen geïnfecteerd zijn. Maar ik kan niet in de toekomst kijken hoe erg het hier mogelijk gaat worden en dan zullen de medische voorzieningen ernstig te kort schieten, weet ik wel.
Daarbij komt het ook nog eens dat het hier zonnig en 24-28 graden is en het in Nederland koud en nat is, waar ik geen zin in heb. Maar desondanks ga ik naar huis.

Uiteindelijk vlieg ik met Malaysian airlines op 2 april om 10.20 uur van Kathmandu naar Kuala Lumpur , want om 8.00 uur kregen ze geen landingsrechten. En de vlucht van KLM is in Kuala Lumpur verzet naar 19.00 uur. 's Nachts 3 april om 2.20 uur landen we op Schiphol. Mijn neef was zo aardig om me op te pikken in Schiphol en me naar huis te brengen.

SLOT:
Dit zijn weer mijn belevenissen in Nepal. Ondanks alles heb ik het weer goed naar mijn zin gehad.
Hopelijk zien we elkaar weer gauw in IJsselstein, gezond en wel uiteraard !!

Groetjes, Francine