4de verslag Tasmanie: van 26 dec. tot 7 jan. 2020

Hallo allemaal,
Inmiddels zit mijn 12 daagse reis in Tasmanië er al weer op. Ik heb genoten van de prachtige natuur op dat eiland. Helaas was ik wel wat beperkt doordat ik aangewezen was op openbaar vervoer wat in Tasmanië schaars is, maar desondanks heb ik grotendeels gezien wat ik wilde zien waaronder het Freycinet national park, Cataract Gorge en het Cradl gebergte. Lees maar wat ik beleefd heb in Tasmanië

Donderdag 26 december: van Sydney naar Hobart in Tasmanië:
Vandaag neem ik weer afscheid van de Nepalese fam. in Sydney en vlieg naar Tasmanië. Maar eerst neem ik de trein van 10.30 uur van Westmead naar Sydney Central waar ik moet overstappen op de trein naar de luchthaven. Aangezien ik te veel bagage zowel in mijn koffer als rugzak heb doe ik mijn bergschoenen , mijn pully en regenjack aan. (de kerstcadeaus had ik al achtergelaten). Bij de incheckbalie wegen ze alleen mijn incheckbagage en die woog niet meer dan 20 kg. Daar kom ik goed vanaf, denk ik, en na het scannen van mijn handbagage doe ik de bergschoenen, pully en regenjack weer uit en doe het in de rugzak. Daarna loop ik naar gate 54 en ga daar zitten. Tot mijn schrik wegen ze bij een aantal mensen de handbagage en daar hoor ik helaas ook bij. Daar blijkt dat mijn 2 rugzakken samen 2 kg te veel wegen. Ik zeg tegen deze stewardessen dat ik het een en ander aan zal doen en dat ze later maar terug moeten komen om nog eens te wegen. Ik doe mijn bergschoenen weer aan en vraag aan een meisje, met weinig handbagage, of ik iets in haar tas kan doen. Dit vindt ze goed. En toen mijn en haar handbagage weer werden gewogen voldeden ze aan de norm van 7 kg. Dat was weer een opluchting. De vlucht duurt een kleine 2 uur naar Hobart. Er wordt geen eten en drinken in het vliegtuig aangeboden, alleen tegen betaling.

Van 26 december tot 30 december: Hobart;
In Hobart is het ook zonnig en 23 graden. Vanaf de luchthaven ga ik met de Skybus naar mijn hostel Hobart Central YHA. Ook zij hebben een onderste stapelbed op een vrouwenzaal voor 4 personen voor mij gereserveerd. In het hostel hebben ze een kleine gezamenlijke keuken en een T.V.kamer. Mijn 2 kamergenoten maken een groepsreis van 8 dagen in Tasmanië en komen uit Sydney en Japan. (de Japanse studeert Engels in Sydney)
Ik bof dat ik deze dagen in Hobart verblijf want er is het " food festival" en de Sydney-Hobart jacht race 2019 wordt er gehouden, waardoor het extra gezellig is en veel publiek naar de waterkant trekt.
Vrijdag doe ik, vanuit Fern Tree de Mount Wellington trekking. Ik volg de Pinnacle track naar de top. Deels gaat het pad door regenwoud en deels over rotsen. Naar mate je hoger komt wordt het uitzicht steeds mooier. Na 2,5 uur bereik ik de top op 1270 m. Hier staat een toren en een observatorium en er zijn loopbruggen aangelegd waarvandaan je een prachtig uitzicht over de omgeving hebt. Het is heerlijk zonnig, maar op de top is het toch een beetje fris door de wind die daar staat. Ik bof , want als ik om 15.45 uur beneden bij bij Fern Tree ben, komt binnen 5 min. de bus eraan. Hij gaat maar 1x per uur.
Daarna had ik nog wat energie over om 4 km naar de Botanische tuin te lopen, maar dat was verspilde moeite want hij was al gesloten. Terug in het hostel spreek ik 3 Nederlandse jongens .Zij hadden voor €1000 een auto gekocht om door Tasmanië te reizen, maar na 10 dagen begaf hij het..
Zaterdag ga ik eerst een fiets huren voor zondag. Ik was van plan om morgen naar Richmond te fietsen. Dit is een historisch plaatsje 28 km van Hobart. Maar de fietsenmaker raadde me dit af omdat de weg niet zo geschikt is voor fietsers. (smalle weg, veel auto 's en heuvels). Hij had wel wat alternatieve routes langs het water. De huurprijs voor 1 dag is $30 . Vandaag is naast het " food " festival en de jacht races ook de zaterdag markt, waar heel veel mensen op af komen. Er valt ook heel wat te proeven van sterke drank tot nootjes, kaas en chocolade. Op verschillende plaatsen staan muzikanten te spelen. Het is volop genieten bij 28 graden . 's Middags loop ik weer naar de Botanische tuin die nu wel open is, en de entree is zelfs gratis. Hij is prachtig aangelegd en ziet er erg verzorgd uit . Via de Intercity Cycleway loop ik terug. Dit is een nieuw aangelegd fietspad van 15,6 km. Ook 's avonds is het nog steeds gezellig druk aan de haven met flanerende en etende en drinkende mensen
Zondag ga ik om 9.00 uur mijn gehuurde fiets ophalen. Omdat ik ook gebruik wil maken van de ferry moet ik om 11.00 uur terug zijn bij de Pier. Daarom fiets ik eerst in Zuidelijke richting naar het historische plaatsje Battery Point en daarna naar Sandy Bay. Ik blijf netjes links rijden, maar soms weet ik niet of ik op de weg mag rijden of op de stoep. Maar het is weer lekker om op de fiets te zitten met dit mooie weer (25 graden) in een waterrijke omgeving. Om 11.00 uur stap ik, samen met mijn fiets, op de City ferry. Die maakt een rondje van ca. 1 uur en vaart door de Derwent Baai tot voorbij de Tasman brug en zet mij af bij Kangaroo Bluff op een ander schiereiland. Het is een mooie tocht voor slechts $10. Daar kan ik fietsen op de Clarence Foreshore trail. Dit is een mooie voetgangers/ fietsers pad direct langs het water, waar het heerlijk is om te fietsen. Er zitten wel wat hellinkjes in waar mijn versnelling niet tegen bestand waren en ik dus moest lopen. Via de Tasman brug, rij ik terug. Het is een autobrug van 2 km lang waar ze ook een smal fietspad op aangelegd hebben. De forse zijwind maakte het gevaarlijk om erop te rijden. Daarom ben ik maar gaan lopen want die wind blies me bijna omver en hij was erg koud. Maar ik kom er zonder kleerscheuren van af, maar wel bijna onderkoeld. 's Avonds is het weer gezellig druk in de haven en op de Salamanca markt. In de T.V kamer van het hostel wordt een film gedraaid " Pineapple expres" en daarbij wordt popcorn gepresenteerd. De opkomst is slechts gering , slechts 1 oudere vrouw keek geconcentreerd en at 3 schalen popcorn in haar eentje op. Ik heb weer nieuwe, wat oudere slaapmaatjes gekregen. De een wilde perse het raam en gordijnen open en de andere snurkte.
Maandag is een hete dag :37 graden. Aangezien de bus naar Bicheno pas om 16.00 uur vertrekt uit Hobart, heb ik nog volop tijd om naar de haven te lopen waar ook vandaag de jachtschepen voorbereid worden voor de race Hobart- Sydney. Daarna ben ik verder gelopen , via de intercity Bike route naar het Cornelia Bay park. Dit is een erg mooi park met een wandelpad langs de baai
Als ik terug ben bij de haven vallen een paar regendruppels uit de lucht en gaat het wat waaien.
Om 16.00 uur pak ik bus 737 naar Bicheno Hij doet 3 uur over 185 km en kost $37,80 = €23,45. In de bus met airconditioning is de temperatuur heerlijk. Het is een mooi landschap waardoor we rijden: heuvels, grasvlaktes, subtropische bomen, hier en daar schapen en koeien, soms wat kronkelende wegen. Maar naarmate we Noord- Oostelijker komen wordt het ruiger met meer rotsen en bomen afgewisseld met water vlaktes. Om 19.00 uur bereiken we Bicheno en in 15 min. loop ik naar Hostel Bicheno Backpackers.

Van 30 december tot 2 januari. : Bicheno
Het hostel Bicheno Backpackers zit in een houten gebouw. Ook hier krijg ik een beneden bed op een vrouwenzaal met 4 stapelbedden. Er is een gezamenlijke keuken / lounge. Al gauw blijkt dat het zonder een auto moeilijk is om hier vandaan in het Freycinet national park te komen. Dus ik moet morgen eerst naar de V.V.V., misschien kan ik wel een fiets huren. De supermarkt is ook al dicht in dit vissersplaatsje. Ik slaap met 2 Chinese dames. Ik bespreek met hen mijn vervoerprobleem naar het Freycinet park. Zij stelde voor dat ik wel met hun naar het Freycinet park kan meerijden , maar niet terug kan meerijden want ze rijden met de gehuurde auto door naar Hobart en nemen daar het vliegtuig naar Melbourne.. ' s Nachts heeft het flink geregend en geonweerd. Bij het V.V.V. vertellen ze me dat er alleen om 12.20 uur een bus terug gaat vanuit het Freycinet park. Ik denk "beter iets dan niets" en rij met de Chinese meisjes mee. Ik kan daar net een hike maken naar het Wineglass Bay uitkijkpunt, via 600 treden in 30-45 min. Het is een prachtige omgeving met hoge rotsen en uitzicht op de blauwe baai Daarna loop ik snel naar beneden naar de parkeerplaats en dan is het nog 45 min naar de V.V.V. en de busstop. Ik had geluk dat het busje er nog stond toen ik 7 min. te laat daar arriveerde en ik nog mee kon rijden naar Bicheno. Ik was zo blij als een kind. Onderweg pikken we nog 5 Australiërs op die een paar dagen aan het fietsen waren in Tasmanië, maar vandaag een vrije dag hadden. Om 13.00 uur ben ik weer terug in Bicheno. Bij de V.V.V. boek ik een busticket voor donderdag als ik naar Lauceston ga. Daarna ga ik boodschappen doen en een fles wijn voor oud en nieuw kopen. Vervolgens ga ik de Foreshore trail /wandeling doen. Deze kustwandeling gaat over bos en duinpaden en over grote rotsen tussen het water en de duinen. Het is uniek om daar te lopen. De temperatuur zou vandaag maar 18 graden zijn maar het is eerder 21 gr. en zonnig. Ik kom ook langs de glasboot, de Governor islands waar heel veel vogels zitten en de blowhole waar het zeewater meters omhoog spat. Bij de Rice Pepble beach stopt de trail en ik loop dezelfde trail in omgekeerde richting tot de Redbill Beach.
's Avonds wordt het hostel overspoeld met 13 jongeren die in groepsverband reizen. Ik krijg 7 nieuwe slaapgenoten van de groep op mijn kamer. Hun spullen liggen verspreid in de kamer. Er wordt gedanst, gezongen en een hoop kabaal gemaakt. Het heeft geen zin om vroeg naar bed te gaan want mijn kamer ligt naast de huiskamer. Na iedereen nieuw jaar te hebben gewenst om 12.00 uur nok ik af.
Woensdag 1 jan. kan ik met Mark en Hilary, uit Brisbane, meerijden in hun gehuurde auto naar het Freycinet national park. Het is een half uur rijden daar naar toe. Daar starten we om 10.00 uur en lopen eerst naar de Wineglass lookout daarna naar de Wineglass Bay en vervolgens doen we de Hazards beach walking track. Het is een mooie route , afwisselend door bos en strand met mooie uitkijkjes. Ik ben in het begin naar de Lookout wel 2x gevallen, het leek of ik over mijn eigen veter struikelde, maar dat was niet zo. Mogelijk kwam het doordat het bovenste veterklemmetje was afgebroken waardoor ik meer schoenspeling had. Maar gelukkig gebeurde het daarna niet meer. Maar het was wel een vreemde gewaarwording.
Onderweg kom ik verschillende mensen tegen van de groep die in het hostel logeren. Hillary en Mark is een leuk stel. Om 15.00 uur rijden we terug naar Bicheno
Daar drinken we nog een drankje op een terrasje en nemen afscheid van elkaar. Zij rijden verder in noordelijke richting en ik ga naar mijn hostel terug. . Om 18.00 uur ga ik weer de Foreshore walk doen. Het is nog zonnig en het is een mooie wandeling. Als de zon achter de wolken verdwijnt wordt het frisser door de wind.

Van 2 tot 6 januari; Launceston
Donderdag 2 jan. om 8.00 uur pak ik de bus van Calows Coaches van Bicheno naar Launceston De totale afstand is 160 km en hij doet er 3 uur over. Het is vanochtend helemaal bewolkt en fris. Het is een mooi heuvelachtig landschap dat we passeren. Rond 11.00 uur arriveren we in Launceston. Ik moet 1,6 km lopen naar mijn hostel Launceston backpackers. Het is een chique hostel. Ik slaap op een kamer met 3 stapelbedden voor 6 dames . Ik heb weer een onderste bed gekregen. Ook nu is er een grote gemeenschappelijke keuken en 2 zitkamers. Ik ga meteen bij Coles boodschappen doen.en kom langs een ouderwets waterwiel en een windmolen. Daarna kom ik borden tegen met Cataract Gorge Reserve. Ik was van plan om daar morgen naar toe te gaan maar ik werd door nieuwsgierigheid er naar toe getrokken. Er loopt een voetpad helemaal langs de Tamar rivier met aan weerszijden hoge rotskliffen, met hier en daar mooie boogbruggen. Heel mooi en heel ruig. Hier kun je verschillende routes lopen nl.: de South Esk track, de Bridge walk, de Duck teach trail (met een oud energie station) en de Zig-zag trail. Er bevinden zich ook mooie uitkijkpunten zoals de Sentinel Lookout en loopbruggen zoals de Alesandra Suspension bridge. De tracks zijn niet zo moeilijk, ik heb ze zelfs gelopen op mijn sandalen. Daarna loop ik nog langs de Esk rivier. Ook hier loopt een prachtig pad langs. Vanmorgen was het bewolkt en zelfs een beetje koud, maar in de loop van de middag gaat de zon steeds uitbundiger schijnen en het wordt warmer. Alleen de wind kan fris zijn. Vrijdag vraag ik aan diverse mensen in het hostel of ze met de auto naar Cradle mountain gaan, in de hoop dat ik met iemand kan meerijden, want er gaat geen openbaar vervoer naar toe. Helaas, zonder succes. Ook reageert niemand op het briefje dat ik op het prikbord heb gehangen met dezelfde vraag. Ik ben waarschijnlijk aangewezen op een georganiseerde excursie daar naar toe. Dit geldt ook voor andere hoogtepunten in de omgeving zoals de Tamar vallei, Sheffield en Lake St. Clair. Het is vandaag zonnig en 28 graden. Eerst loop ik langs de South Esk rivier en doe de Esplanada trail. Daarna ga ik weer naar de Cataract Gorge, want de Tamar rivier en de steile rotswanden zijn prachtig.
Zaterdag book ik bij de V.V.V. een excursie naar Cradl mountain en Sheffield voor $120 ( met $10 ouderen korting !!). Ze geven ook nog informatie wat ik vandaag nog kan doen. Er is zaterdag markt waar ze verse producten verkopen. Daarna bezoek ik 3 musea : Queen Victoria museum, Tram museum en Art museum. Meestal ben ik geen museum mens, maar de hele dag is het grijs en grauw in Launceston en de musea zijn gratis. Daarna ga ik een deel van de 3 stadswandelingen maken . Ze zijn wel aardig, maar niet bijzonder en een deel van de gebouwen heb ik al gezien. Aan het eind van de middag begint het weer fris te worden zonder zon.
Zondag 5 januari komt om 7.15 uur het busje van Tours Tasmania me oppikken vanaf mijn hostel. Er gaan 8 personen mee met deze excursie naar Cradle Mountain. Er zit ook een echtpaar uit Groningen bij die ik toevallig eergisteren ook ontmoet had in Cataract Gorge. De afstand naar Cradle Mountain is 150 km. Na 1 uur (87 km) rijden, stoppen we bij het plaatsje Sheffield wat bekend staat om zijn mooie muurschilderingen. Daarna rijden we door naar Cradle mountain waar we beginnen met een korte wandeling door een regenwoud en Pencil Pine falls. Het is in het begin van de ochtend nog koud en ik was blij met een extra jack en muts van de gids. Daarna kunnen we kiezen tussen een makkelijke 2 uur durende wandeling om het Dove meer of een moeilijker wandeling naar het Krater meer en het Marion's uitkijkpunt. Ik heb uiteraard de laatste moeilijker wandeling gedaan. Inmiddels is het zonnig en aangenaam warm geworden, 24 graden. (Ik bof want ze hadden bewolkt weer voorspeld met 30% kans op regen). Het grootste gedeelde is het lopen over paden , houten planken/treden en bij het laatste stuk moet je over rotsen klauteren. Dit was moeilijker maar wel spannender en leuker. Vanuit de hoogte kijk je neer op de prachtige meren en het omliggende woud. Erg mooi. De berg heeft de naam " Cradle Mountain " gekregen omdat het de vorm heeft van een wieg waar een kind in ligt. Terug beneden heb ik nog tijd om de helft van het Dove meer Circuit te doen. Om 15.00 uur rijden we naar een oud huis Waldheim chalet genaamd. Hier in de buurt lopen ook wombats. Dit is een nachtdier en 's werelds grootste gravende herbivoor zoogdier, die alleen in Zuid-Oost Australië en Tasmanië voorkomt. Helaas zie ik de Tasmaanse duivel niet die hier ook schijnt rond te lopen. Daarna rijden we terug naar Launceston en bezoeken onderweg de Ashgrove Kaas fabriek, waar je verschillende soorten kaas kon proeven en kopen. Heerlijk om weer kaas te eten !!! Ook hadden ze zelfgemaakt ijs, maar dat was praktisch uitverkocht toen wij daar arriveerden. Om 18.00 uur zijn we terug in Launceston. Op de slaapkamer tref ik 4 nieuwe dames uit Amerika, Rusland, Italië en een wat demente vrouw uit Tasmanië. De Amerikaanse heeft gewerkt op een bananen plantage en de Italiaanse is op zoek naar werk. Ik ga met een kop koffie in de huiskamer zitten. Één Nederlands stel René en Luisa bieden me pompoen soep aan die ze over hebben. We komen met elkaar aan de praat over hun vakantie werk in Nieuw Zeeland en Australië. Luisa gaat in maart ook naar Nepal om te mediteren en yoga te leren, mogelijk kunnen we elkaar treffen in Kathmandu. Daarna ga ik mijn koffer weer in orde brengen want morgen vertrek ik weer naar Hobart

6 en 7 januari: Hobart en mijn vlucht naar Melbourne.
Maandag om 9.30 uur pak ik de bus van Tasselink van Launceston naar Hobart, waarvandaan ik morgen om 15.00 uur vlieg naar Melbourne. Ik zit weer in hetzelfde hostel Hobart Central YHA. Het is hier zonnig, maar slechts 21 graden. Het is er nu een stuk rustiger dan 1 week geleden toen het " food festival en de zeil racen er waren. Ik heb me opgegeven voor een excursie om 19.00 uur wat het hostel organiseert
op zoek naar de platypus = vogelbekdier. Het is een van de bijzonderste dieren ter wereld. Het heeft de snavel van een eend, de romp van een mol en de staart van een bever. Samen met de echidna ( kleine miereneter) is het vogelbekdier het enige zoogdier ter wereld dat eieren legt. Ze zijn te vinden in stromende rivieren en meren. We hebben 2 van deze zeldzaam voorkomende diertjes gezien. Terug in het hostel spreek ik een Australische jongen die een brace om zijn nek en thorax had. Hij had 3 nek en borstwervels gebroken opgelopen tijdens een val tijdens het mountainbiken. Zijn vakantie is nu over, helaas !

Dit waren weer mijn belevenissen in Tasmanië.
Straks (Dinsdag 7 januari) pak ik om 12.30 uur de Skybus naar de luchthaven van Hobart en vlieg om 15.10 uur naar Melbourne In de staat Victoria.( hopelijk heb ik daar ook geen last van de bosbranden ) Van daaruit ga ik de Zuidkust van Australië verkennen. Maar dat lees je in mijn volgende verslag.

Groetjes van Francine