6de verslag, West Australië, 31 jan-2 maart 2020

Hallo allemaal,
Mijn 3 maanden durende reis door Australië zit erop.
Het was een mooie reis door de verschillende delen van Australië. Gelukkig heb ik weinig of geen last gehad van de bosbranden en de cyclonen al heb ik wel temperaturen tot 40 graden meegemaakt. In dit laatste verslag uit Australië staan mijn belevenissen tijdens mijn reis van 1 maand door West Australië . Doordat ik aangewezen was op bussen, die hier niet zo veel en niet zo frequent rijden, was het soms ingewikkeld om van A naar B te komen. Hierdoor heb ik ook een aantal bezienswaardigheden in dit deel niet kunnen bezoeken, helaas. Maar desalniettemin heb ik wel genoten. Lees maar wat ik aan de westkust gezien en gedaan heb.

Perth, van 31 jan. tot 8 februari;
Op vrijdag 31 januari vlieg ik van Alice Springs, via
Adelaide, naar Perth waar ik rond 18.00 uur aan kom. In Perth blijf ik tot vrijdag 7 februari, dus een hele week
Ik verblijf in the Emperors Crown hostel en slaap op een kamer met 2 stapelbedden voor 4 vrouwen. Mijn slaapgenoten zijn 2 Chinese meisjes die in Australië op zoek zijn naar werk. Maar dat zal best moeilijk zijn want ze beheersen nauwelijks de Engelse taal. Een van hen wil met mij wel van bed ruilen zodat ik het onderste bed krijg.
Perth heeft een gezellige stadskern met veel winkels. Net zoals in Adelaide en Alice Springs kom je veel aan lager wal geraakte mensen tegen m.n. Aboriginals. De gemiddelde temperatuur is 28 graden.
Ook hier zijn alle bussen in het centrum gratis en er rijden gratis CAT bussen die langs alle belangrijke gebouwen van de stad rijden.
Perth heeft een mooi gemeentehuis en "government house". Het is gezellig langs de waterkant van de Swan rivier waar de ferry naar Rottnest eiland vertrekt. Het is ook heerlijk om te wandelen in het Kingspark. Hier bevindt zich ook een botanische tuin en vanuit een aantal uitkijkpunten heb je mooi zicht op het water en de stad. In het park staan ook een aantal (oorlogs) monumenten en heel veel mensen zijn daar aan het picknicken. Er worden ook regelmatig concerten gegeven. Perth heeft ook een gerenoveerd kasteeltje. Ook hier gaan op zaterdag alle winkels om 17.00 uur dicht.
Zondag 2 februari neem ik rond 10.00 uur de trein naar Fremantle. Ik neem een dagticket want ik ben van plan om op de terugweg naar Cottesloe beach te gaan, en dan hoef ik niet zo op de tijd te letten. De trein doet er ca. 30 min. over. Het wordt 38 graden. Fremantle is een gezellig klein toeristisch plaatsje en heeft een aantal bezienswaardigheden zoals de oude gevangenis, de markthallen, het Maritiem museum en het scheepswrak museum. In het laatste museum komt Nederland vaak voor m.n. de VOC en de Bataven die aan de westkust schipbreuk hebben geleden. Ook ga ik langs bij de Ferry terminal waar ik voor morgen de ferry boek naar Rottnest island. Ik heb hiervoor net genoeg geld bij me. Rond 16.00 uur pak ik de trein terug naar Noord Fremantle waar ik via het strand naar Cottesloe beach loop Het is een heerlijke wandeling van 1-1,5 uur. Het is ook heerlijk om hier te zwemmen omdat de temperatuur van het water aangenaam is en de golven niet zo hoog zijn als aan de Oostkust. En in Cottesloe pak ik weer de trein naar Perth.
Maandag 3 febr. ga ik naar Rottnest eiland. Hiervoor moet ik eerst met de trein naar Fremantle en van daar om 9.45 uur met de ferry van Sealink naar Rottnest eiland. Ik neem plaats op het buitendek, want het is zo vroeg al warm. Op het eiland huur ik een fiets ( incl. helm). Ik fiets het eiland rond . Het is wat heuvelachtig. Ik stap ook regelmatig af om te gaan zwemmen of te genieten van een uitkijkpunt. Het water is aangenaam. Onderweg zie ik diverse keren quokka 's, dit is een kruising tussen een rat en een kangoeroe. Het is warm, 38 graden en er staat maar weinig wind. Aan het eind van de middag ga ik de fiets terugbrengen en neem de ferry terug naar Perth. Het was weer een heerlijke dag.
Dinsdag 4 februari heb ik een georganiseerde dagexcursie geboekt naar de Pinnacles, met een mini bus. Het gezelschap is maar klein en bestaat uit: een jongen uit Zuid Korea die 1,5 jaar over de wereld reist, 2 Chinese meisjes, 1 Canadese, 1 Française en ik. De gids is een vrouw en is tevens de chauffeur.
Vòòr de lunch, hebben we onderweg 2 stops waar we van het uitzicht kunnen genieten en onze benen kunnen strekken: namelijk bij lake Monger, (een 71 ha groot meer met 38 ha reservaat) en bij de Moore rivier.
Het landschap onderweg bestaat uit zand en veel groene struiken. Op de bordjes langs de weg wordt LANCELIN en CERVANTES aangegeven. Dit zijn bekende namen doordat deze plaatsen op mijn reislijstje stonden voor West Australië, maar die ik gecanceld heb. Tussen de middag gaan we lunchen bij de Hanover Bay dichtbij de Pinnacels. Daarna zijn we doorgereden naar de Pinnacles in het Nambung National Park. Je kunt dit park het beste omschrijven als een zanderig stoppelveld van duizenden kalkstenen pilaren en naalden, de Pinnacles, die soms wel vijf meter hoog zijn. Doch vergeleken met de Pinnacles in Borneo stelt dat niets voor want die pieken waren tot 50 m. hoog. Het is daar erg warm, 31 graden , maar dat is niks vergeleken met Perth waar het vandaag 43 graden schijnt te zijn. Er zitten hier ook veel vliegen: ik ben blij dat ik mijn gezichts-net heb meegenomen. Je kunt hier een trail lopen van 1,5 km of met de auto een route van 5 km afleggen. Op de terugweg rijden we naar Lancelin waar we gaan "sandboarden". Ieder krijgt een sandboard waarmee we van de zandduinen roetsjen. Dat gaat heerlijk, maar daarna moet je de zandberg weer opklauteren en dat is best zwaar, vooral bij deze hoge temperaturen .
Daarna bezoeken we het Yanshep nationaal park, 50 km ten Noorden van Perth. Hier zien we koala's, de westerse grijze kangoeroes en kleurrijke vogels. Om 19.30 uur zijn we weer terug in Perth. Bij het uitstappen van het busje met airconditioning, heb je het idee dat je rechtstreeks in een hete oven stapt.
Op Woensdag 5 febr. breek ik mijn hoofd weer over het vervolg van mijn reisroute in West Australië m.n. vanaf Kalbarri en verder in Noordwaartse richting. Ik kom er niet uit, want doordat de bussen niet dagelijks rijden, is het moeilijk om aansluiting te vinden. Mogelijk kan de VVV me helpen, maar die sluit al om 17.00 uur
De volgende dag sta ik om 9.00 uur al op de stoep van de " Tourist information Centre ". Na 1 uur puzzelen zijn we eruit m.b.t het vervolg van mijn West Australië route.
Daarna pak ik de trein naar Mandurah. Ik koop weer een dagkaart want dat is goedkoper dan 2 tickets . Hij doet er ca. 1 uur over. In Mandurah kan ik met dat treinticket ook gratis met bus 580 en 589 naar het centrum en de forshore / kustlijn. Ook dit is een gezellig, toeristisch plaatsje en waarschijnlijk een geliefd oord voor ouderen want ik zie heel veel senioren op terrasjes zitten. Ik heb heerlijk gewandeld heb over de " Boardwalk" en tussen de Venetiaanse kanalen. Er is veel water met mooie boten en veel oude mensen op dit gedeelte. Bij Breakwater ga ik bij de "Town Beach" zwemmen en lezen. Heerlijk water en lekker rustig. Daarna loop ik terug naar het centrum en loop over de brug naar het oorlogsmonument "War Memorial" . Om 17.00 uur ga ik terug en pak de bus en trein terug naar Perth.
Terug in mijn hostel annuleer ik het Northampton Motor hotel en boek 1 nacht extra in Geraldton.
Vrijdag 7 febr. verkas ik weer van Perth naar Jurien Bay, maar de bus gaat pas om 15.45 uur. Hiervoor moet ik eerst 3 haltes met de trein naar Perth Oost alvorens ik op de bus kan stappen. Ik dood mijn tijd door in de stad te wandelen, een gratis sightseeing tour te maken met de rode CAT bus en te lezen

Jurien Bay; van 7 tot 9 februari:
Vrijdagavond om 19.30 uur kom ik met de bus uit Perth, in Jurien Bay aan. De zon gaat net onder en de bewolkte lucht is prachtig gekleurd. Het is maar 15 min. lopen naar het Julien Bay hotel motel. Ik had een chique hotel verwacht voor het bedrag dat ik hiervoor moest betalen, maar dat viel tegen. Ik kreeg een soort vakantie huisje met een groot bed en een aparte badkamer. Zelfs het ontbijt was niet inclusief. Desondanks heb ik hier wel genoten van het feit dat ik een kamer en badkamer voor mij alleen had en van het heerlijke strand. Ook hier was het water van de Indiase Oceaan heerlijk om te zwemmen. En ik heb heerlijk gewandeld over het Turquoise pad door de duinen. Het was een relax dagje in Jurien Bay.

GERALDTON: van 9 tot 12 februari
Zondag 9 februari om 13.20 uur gaat de bus van Transwa van Jurien Bay naar Geraldton. We passeren een landschap met veel groene struiken en dor gras en witte zandheuvels en slechts hier en daar een huis. De bus komt in Geraldton aan om 15.50 uur op de Chapman Road. Het is 15 min. lopen naar het Geraldton Backpackers hostel. De deur van het hostel is gesloten en ik moet iemand aanhouden op straat die voor mij de receptie wil bellen zodat ze voor mij de deur openen. Het is een vrij groot hostel midden in een winkel complex, maar er zijn maar weinig gasten. Op de slaapkamer staan 2 etage bedden en 1 eenpersoonsbed. Ik pik dat eenpersoonsbed in, want voorlopig ben ik de enigste gast op die kamer. Ik ga meteen boodschappen doen bij Woodworth, want op zondag gaat hij om 17.00 uur dicht. Daarna loop ik richting de kust en het strand want dat ligt vlak bij het hostel. Dan hoor ik de klokken luiden van de Francis Xavier kathedraal en ik besluit om naar de mis van 18.00 uur te gaan. Het is een prachtige kathedraal,waar opvallend veel Aziatische mensen de kerkdienst bijwonen.
De volgende dagen in Geraldton geniet ik van het strand, de zee en van mijn boek. Het is hartstikke stil aan het strand en niemand ligt in het water. Het is duidelijk laag seizoen. Op een gegeven moment ontdek ik dat al mijn boeken van de 7 zusters van mijn tablet verdwenen zijn. Gelukkig heb ik een lieve zus die deze e-books nog eens naar me opstuurt, want het is heerlijk om te lezen aan het strand.
Daarnaast regel ik van alles voor de komende dagen aan de Westkust zoals: het boeken van een retour busticket naar Kalbarri en de shuttles die ik naar en van Monkey Mia moet hebben. Ze zijn behoorlijk prijzig. Ook kom ik erachter dat het hotel dat ik in Nederland al geboekt had in Monkey Mia in Malawi ligt in niet in West Australië. Ik annuleer snel deze boeking van dit hotel in Malawi en boek 3 nachten in het RAC Monkey Mia Dolphin Resort en 1 nacht in Bay Lodge Sharp Bay in Denham.
Er blijft ook nog wat tijd over om wat cultureels te doen zoals: een kijkje nemen in de oude gevangenis en te lopen over de Esplanada, dit is een pier met een geschiedenis. Ook ga Ik naar het HMAS Sydney Memorial. Dit monument herdenkt het zinken van de "HMAS Sydney II" door de Duitse kruiser "Kormoran" bij de westkust van Australie. Alle 645 bemanningsleden kwamen bij dit incident om het leven.
En ik bezoek het Museum van Geraldton waar ook aandacht geschonken wordt aan de scheepswrakken van de VOC schepen.

Kalbarri, van 12 tot 15 februari:
Woensdag om 17.30 uur kom ik met de bus uit Geraldton aan in Kalbarri. De eigenaar van het hostel Kalbarri Backpackers YHA komt me bij de bushalte ophalen met zijn auto. Het hostel ziet er wat onverzorgd uit. Ik slaap op een vrouwenzaal met 8 bedden (4 etage bedden). Er slapen 2 Japanse meisjes en 1 Nederlands meisje. Daarna loop ik langs de rivier Murchison en zie wat kampeerplaatsen, restaurants, de VVV en de zonsondergang.
' s Avonds krijg ik melding dat mijn huis- alarm niet goed werkt, waarschijnlijk is de batterij van de bewegings-sensor leeg.
Donderdag 13 februari is de dag dat Henk al weer 13 jaar overleden is. Waar blijft de tijd. Ik wil graag naar het Nationaal park, maar omdat het laag seizoen is gaan er geen excursies naar toe. Je kunt er alleen maar komen met een auto. Helaas had ik mijn rijbewijs niet meegenomen, alleen een kopie van mijn rijbewijs. Maar de garage waar ik evt. een auto zou kunnen huren accepteert deze kopie. Maar als ik in de auto zit blijkt het een automaat te zijn waar ik nog nooit in heb gereden. Ik vraag de garagehouder om een stukje met me mee te rijden. Na 3 rondjes heb ik het wel door, maar ik zet vaak de ruitenwisser aan i.p.v.de richting aanwijzer omdat die links zit. Maar ik moet de navigator van mijn telefoon gebruiken en naast me neer leggen op de stoel. Ik ben bang dat dit te veel zal afleiden van mijn concentratie op de weg aangezien ik nog moet wennen om links te rijden. Uiteindelijk besluit ik om geen auto te huren. Ik vind het te riskant. Als we met z'n tweeën zouden zijn en de ander kan de weg wijzen, dan had ik het wel gedaan, maar niet in mijn eentje. Ik vind het wel jammer want nu zie ik het Nationaal park niet waarvoor ik speciaal naar Kalbarri ben gekomen.
Maar gelukkig vermaak ik me wel want Kalbarri heeft een mooie kust met een aantal bezienswaardigheden zoals: het Zuytdorp Memorial, de Blue holes en de Red Bluff Lookout. Dit zijn rood kleurige Kliffen die hier 100 m. hoog zijn, het hoogste van het Nat. Park: erg mooi. En de rest van de tijd breng ik door met zwemmen in de hoge golven van de Indiase Oceaan, lezen en wandelen. Niet echt spannend, maar wel lekker.

Geraldton: 15 en16 februari:
Om een betere bus aansluiting te hebben met de bus naar Overlander Roadhouse en Monkey Mia ga ik van Kalbarri weer terug naar Geraldton. De bus vertrekt om 7.00 uur en komt in Geraldton aan om 9.10 uur Aangekomen bij het Backpackers hostel moet ik weer iemand aanklampen die voor mij de receptie belt om de deur te openen. Maar het is nog te vroeg om in te checken maar ik kan wel mijn bagage bij hun kwijt.
Geraldton is nu bekend terrein voor me. Ik ga een paar nieuwe sandalen kopen en wandelen langs het strand. ' s Middags gaat het licht regenen en maak ik een stadswandeling genaamd de Watergate trail. Het begint eentonig te worden. Ik heb spijt dat ik naar de Westkust van Australië ben gegaan want het is eigenlijk tot nu toe alleen zee, strand en een lastig bustransport. Nu nog 14 dagen en mijn Australië avontuur zit erop.
Ook zondag breng ik de dag door met wandelen en lezen. Aangezien mijn bus naar Overland Roadhouse pas zondagnacht om 1.20 uur vertrekt moet ik zolang opblijven. Gelukkig kan ik in de lounge zitten met T.V. en besteed ik mijn tijd aan het plaatsen van een aantal foto's bij mijn vorige verslag op mijn website.

Monkey Mia: van 17 tot 20 februari;
Van Geraldton naar Monkey Mia is het traject wat me het meeste kopzorgen heeft gekost omdat Monkey Mia en Denham op een schiereiland liggen waar geen openbaar vervoer rijdt. Maar uiteindelijk is het gelukt om er te komen.
Eerst , 's nachts om 1.20 uur met de bus vanuit Geraldton naar Overlander Roadhouse, waar ik om 4.55 uur 's ochtends vroeg aankom.
Daar staat de shuttle / minibusje al op mij te wachten. Ik ben de enigste passagier. Op de weg is maar weinig verkeer. Regelmatig steekt een kangoeroe de weg over. Twee uur later, om bijna 7.00 uur bereiken we Monkey Mia. Ik ga daar eerst in een restaurant koffie drinken want mijn hostel RAC MONKEY MIA RESORT gaat pas om 8.00 uur open. Daarna ga ik naar het hostel, waar ik mijn koffer en rugzak kan deponeren en na 1,5 uur kan inchecken. Het is een groot complex met blokken huisjes bestaande uit 2 verdiepingen, met een binnenpleintje. Ik lig op een gemengde kamer met 4 etage bedden, die maar voor de helft bezet zijn. Voor de douche en toilet moet je wel naar buiten, dat is jammer. Er is ook een gezamenlijke keuken , maar voor het bestek en servies kun je bij de receptie, tegen een borgsom van $50, een box krijgen met die spullen erin. Op het terrein bevinden zich ook 2 mooie zwembaden met ligstoelen. Er is slechts 1 winkeltje met heel weinig etenswaar en wat ze hebben is 2x zo duur als in een supermarkt b.v. een bevroren brood kost $7.50 en een klein bekertje yoghurt van 100 gram $2,50 , idem 1 sinaasappel. Het complex ligt aan een grote baai. De waterstand is vrij laag, er zijn geen golven en het water is erg zout waardoor je heel gemakkelijk kunt drijven en het water is warm. Op het strand lopen pelikanen en emoes. Elke ochtend tussen 7.00 - 9.00 uur worden dolfijnen gevoerd. Meestal komen er 4-6 dolfijnen op de vis af. De dames die ze voeren geven ook tekst en uitleg over hun levenswijze, en dat is wel interessant.
Op de 2de dag maak ik een 3 uur durende Wildlife cruise van Shotover met een catamaran, waarbij we ook veel dolfijnen zien. En op de 3de dag, maak ik met dezelfde catamaran een 1,5 uur een durende tocht tijdens de zonsondergang.
Voor de rest van de tijd heb ik alleen maar gezwommen, gelezen en strandwandelingen gemaakt. Doch het is niet zo fijn om aan het strand te wandelen met blote voeten in het water want er liggen veel stenen die pijnlijk zijn. Maar de duinen achter het strand zijn wel mooi. Helaas zitten hier weer heel veel vliegen die me enorm irriteren.
Eigenlijk had ik liever wat actiever willen zijn, maar dat was niet mogelijk omdat hier geen bussen rijden en geen excursies georganiseerd worden omdat het laagseizoen is. Op zich is het hier relaxt maar als ik het over zou kunnen doen zou ik niet meer naar West Australië gaan, want voor strand en zee hoef je niet zo'n verre reis te maken

Denham, donderdag 20 februari:
Ik heb de shuttle van Monkey Mia naar Denham, die ik besteld had, geannuleerd, want ik kon om 9.00 uur met een Nederlands stel meerijden naar Denham. De afstand is slechts 25 km. Ik verblijf slechts 1 dag/nacht in Bay Lodge Sharp Bay. Via een intercom krijg ik te horen dat ik pas om 14.00 uur kan inchecken en dat ik mijn bagage kan deponeren bij de wasserij. Bij " visitor information centre" geven ze me wat informatie over Denham. Het komt er op neer dat je kunt wandelen en zwemmen en een museum kunt bezoeken en er is een " kunst en documentatie centrum in het gebouw van de VVV. Eigenlijk heb ik al weer spijt dat ik hier naar toe ben gekomen en nog wel een duur hotel hier heb moeten boeken bij gebrek aan iets goedkoper. Ook hier zitten veel vliegen. En op een gegeven moment gaat het licht regenen en ga ik bij een soort tuinhuisje in mijn e book lezen. Maar om 14.00 uur, als ik bij mijn hotelkamer ben, begint het ineens heel hard te regenen. De kamer heeft een 2 persoons-bed en een etage bed, en een open keuken met ijskast en keukenspullen, en een w.c. en douche. Dus heel gerieflijk in vergelijking met de goedkopere hostels.
Omdat het benauwd was op de kamer had ik de deur een stukje open gelaten. En op een gegeven moment schiet er een muis door mijn kamer. Ik kon hem niet te pakken krijgen en hij wilde ook niet naar buiten. Gelukkig heeft hij me vannacht met rust gelaten.

Carnarvon: 21 tot 24 februari:
Om 5.30 uur ' s ochtends brengt een gehuurde shuttle me in 2 uur tijd van Denham naar Overlander Roadhouse. Ik ben de enige passagier. Het is nog donker. Regelmatig moet de chauffeur remmen voor een overstekende kangoeroe. Onderweg begint het te regenen en te bliksemen. Er ontstaan zelfs plassen in de berm. Om 7.00 uur arriveren we bij Overlander Roadhouse. Ik moet tot 8.00 uur wachten voordat de bus komt naar Carnarvon. Voor het eerst hoor ik dat ik voor het 2de stuk bagage, wat in het busruim gaat, $10 moet betalen. Dit voorkom ik door mijn rugzak mee de bus in te nemen want er zijn genoeg onbezette zitplaatsen. Om 10.00 uur arriveren we in Carnarvon. Toen ik mijn koffer uit het ruim nam , bleek hij nat te zijn geworden van de naar binnen slaande regen. Zelfs een deel van de inhoud van de koffer was nat. De chauffeur heeft er een aantekening van gemaakt en er een foto van genomen en zou dit doorgeven aan de Integrity bus maatschappij. Zij zullen contact met mij opnemen (maar dat is nooit gebeurd). Dan loop ik naar mijn hotel genaamd Hospitality Carnarvon. Het is zo vroeg al erg warm. Ik hoef maar eventjes te wachten voordat ik mijn huisje kan betrekken op nr. 21. In de kamer staat een 2 persoons-bed en een 1 persoons-bed, er is een keukentje, douche en w.c. Heel comfortabel in vergelijking met de backpackers hostels tot nu toe. Doch de WiFi is slecht. Ik krijg verschillende wachtwoorden om in te loggen, maar dat verandert de situatie niet. Ik vraag een andere kamer nr. 20 en daar is het internet bereik wel beter. Ik kan hier ook gratis mijn was draaien in de wasmachine, waar ik gretig gebruik van maak. ' s Ochtends is er ook een uitgebreid ontbijtbuffet.
Terwijl ik onderweg ben voor boodschappen wordt ik geroepen door een 5 tal oudere dames die op een bankje bij elkaar zitten. Ze nodigen mij uit om bij hun aan te schuiven en mee te eten van de zelfgemaakte ragout met kangoeroe vlees en champignons, zelfgemaakt brood en kalkoenstaart verpakt in aluminium folie. Het is gezellig en lekker.
In Carnarvon ontmoet ik weer het Chinese echtpaar dat me in Denham geholpen heeft.
Ook in Carnarvon is het stil en er is weinig te beleven. Er is wel op 70 km afstand een Nationaal park, maar daar rijdt geen bus naar toe. Maar ik heb me die 3 dagen wel vermaakt in de stad en omgeving. Zo heb ik gewandeld
op het Whitlock island, wat verbonden is met Carnarvon via een loopbrug over de baai. Op dit eiland werden vroeger de Aboriginals verpleegd in een ziekenhuis wat gerund werd door Europeanen. Deze Aboriginals werden destijds misbruikt als proefkonijn en mishandeld. Het is een mooi duinen gebied met rode aarde. Er ligt nog een oude spoorwegrail en een spoorwegmuseum. En op zuidpunt van Whitlock island ( Pelican Point) is wat strand en kun je zwemmen in een baai. Het water is ondiep en warm, maar er staat wat wind waardoor het daar aangenaam vertoeven is met een boek. Het is een leuke wandeling maar het is warm 28-29 graden en er zitten erg veel irritante vliegen en ik ben blij met het net wat ik over mijn hoofd en gezicht kan trekken.
Op de 2de dag heb ik gelopen naar Chinamans pool, wat een natuurreservaat is met veel vogels en verder naar het oosten van de stad waar veel bananen bomen en mangobomen staan. Er wordt ook fruit aan de weg verkocht.
Zaterdag ontving ik een bericht van de Australische ambassade dat mijn visum 29 februari afloopt en dat ik dan het land uit moet. Ik dacht nog dat zij zich vergist hadden, maar toen ik mijn visum bekeek zag ik dat hij drie maanden geldig is vanaf mijn binnenkomst in Australië en dat was 29 november. Maar ik vlieg pas 3 maart naar Nepal. Ik stuur een mail naar de Australische ambassade en vraag wat ik moet doen. Maar ik zal tot na het weekend moeten wachten op antwoord.
Het is allemaal niet zo spannend aan de Westkust. Ik mis de variatie.

Coral Bay : 24 tot 28 februari:
Coral Bay ligt 230 km van Canarvon en de bus doet er 2,5 uur over. De bus stopt om 10.30 uur precies voor het hostel Ningaloo Coral Bay Backpackers waar ik voor 4 nachten heb geboekt. Ik laat hier mijn bagage achter want ik kan pas om 13.00 uur inchecken. Het hostel heeft een buiten zwembad, ligt dichtbij het centrum ( wat niet veel voorstelt) en het strand en het rif. In het centrum zit een kleine supermarkt die ook prijzig is: 1 brood voor $5 en 1 liter Griekse yoghurt $10. .
Helaas heeft het hostel alleen Wifi tussen 9.00 en 15.00 uur, dus ik kan ' s avonds mijn e-mails niet checken en dat is jammer. Ik slaap op een kamer met 2 stapelbedden (met airconditioning) en ik ben op deze kamer de enige die een bed bezet (voorlopig). Dat is boffen, want hier is het ook laag seizoen met weinig gasten. De meeste toeristen vinden het in deze periode te warm. Zelfs de VVV is gesloten. Je kunt hier goed snorkelen in de baai want vlak bij de kust ligt al veel koraal. Het heeft een prachtig wit zandstrand en helder blauw water. Het eerste stuk is ondiep, maar als het water een donkerder kleur krijgt wordt het dieper en koeler. Het is hier ook warm, 29-32 graden, en dan is een duik in het water heerlijk. Ook hier heb ik veel strandwandelingen gemaakt. De ene kant op wordt het strand begrenst door kliffen en de andere kant op door duinen. Heel mooi, mn tegen zonsondergang lichten ze mooi op. Ik heb nu alle tijd op te lezen. Toevallig ben ik nu het 4de boek van de " 7 zusters" aan het lezen, genaamd " parel" wat zich deels afspeelt in Australië. De locaties die zich b.v. afspelen in Adelaide en Alice Springs herken ik omdat ik daar ook gelopen heb.
Ook hier kom ik het echtpaar uit Sjanghai tegen die ik ook in Denham en Carnarvon heb ontmoet evenals een Nederlands echtpaar
Op dinsdag krijg ik bericht over mijn visum van de ambassade in Nederland dat ik telefonisch contact moet opnemen met Global Service Centre in Australië. En zij zeggen dat ik moet kijken op http://www.homeaffairs.gov.au/ voor antwoord. Daar staat dat ik een overbruggingsvisum kan aanvragen, maar het lukt ons ( receptionist en ik) niet om een formulier te voorschijn te toveren en in te vullen. Na 1,5 uur zoeken, geef ik het op en zie ik wel op de luchthaven of ze het merken dat mijn visum verlopen is en wat ze dan gaan doen. Als ik donderdags weer bel zeggen ze dat ik, in mijn situatie, geen " bridging visa" kan aanvragen, maar ze geven ook geen alternatief.
Op woensdag boek ik bij Ningaloo Coral Bay Boats een 2 uur durende tocht met een glasbodem boot " Miss Coral Bay 111" . Het was in een woord een prachtige tocht. Schitterend koraal en erg mooie gekleurde vissen. We hebben ook 2x een half uur gesnorkeld. Als er door de bemanning voer in het water werd gegooid kwamen er honderden vissen van divers formaat en kleur er op af en kon je de vissen gewoon aanraken. Ook zagen we grote schildpadden zwemmen. Het was het geld dubbel en dwars waard. Op woensdag avond/ nacht krijg ik een mannelijke kamergenoot. Een Australische man van in de vijftig die op weg is naar Broom waar hij gaat werken. De andere nachten slaap ik alleen. Ook op donderdag vermaak ik me met zwemmen, snorkelen, lezen en wandelen. Ik heb nog nooit zoveel gelezen in een vakantie. En vrijdag om 13.30 uur reis ik met de bus van Coral Bay naar Exmouth, mijn laatste bestemming in West Australië.

Exmouth, 28 februari tot 2 maart;
Het zijn dezelfde chauffeurs die ik had van Overland Roadhouse naar Carnarvon. Ik herinner hun er nog aan dat ik nog niets gehoord heb van het kantoor m.b.t. de waterschade. De bus doet er ca. 2 uur over van Coral Bay naar Exmouth. De chauffeur is zo aardig om me af te zetten bij RAC Exmouth Cape holiday waar ik 3 nachten geboekt heb. Het is een groot complex voor caravans, campers en huisjes. Ik heb kamer 252A met 2 etage bedden waar ik al die dagen alleen slaap. De douches en toiletten bevinden zich buiten in een ander gebouw. Dat is wel jammer maar hier is het ' s nachts ook nog warm en kun je in je nachthemd naar buiten lopen. Tegen betaling van een borg kun je keukengerei bij de receptie krijgen. En wegens werkzaamheden op het terrein is er al die dagen geen wifi: goed waardeloos.! Het is hier hartstikke warm: 38-40 graden. Het is een genot om binnen te zijn waar de airconditioner aanstaat. In het" visitor centre" krijg ik te horen dat er niet veel te doen is in Exmouth. Je hebt weer een auto nodig om naar de parken te gaan. Daarnaast zijn er wel excursies, maar die zijn $100-$200 .
Ook het centrum stelt niet veel voor.
Gelukkig kom ik hier een Zweedse vrouw tegen die ik heb leren kennen in Kalbarri en Coral Bay. We besluiten om samen een auto te huren waarmee we zaterdag 29 februari op pad gaan. We rijden eerst naar de Vlamingh Head Lighthouse waar we een prachtig uitzicht hebben op de blauwe Indische Oceaan en de duinen in de omgeving. Daarna rijden we verder over de Yardie Creek Road naar de ingang van het Cape Range national park. Hier moeten we een ticket kopen van $15.
Het is een weg van 45 km die we heen en terug moeten nemen. Eerst stoppen we bij Turquoise Bay waar we gaan zwemmen. Daarna stoppen we bij de Mandu Mandu Gorge waar we een stuk van een trail lopen. Vervolgens stoppen we bij de Sandy Bay waar we weer gaan zwemmen. Het water is prachtig groen van kleur en de vissen omringen je bij het zwemmen. Daarna stoppen we weer bij de Yardie Gorge waar we 1,5 trail lopen. De Gorge is mooi en kleurrijk. We lopen hem niet helemaal uit omdat we daarvoor niet de geschikte schoenen aan hebben. Daarna rijden we terug en stoppen nog èèn maal bij Turquoise Bay om nog een laatste duik in het water te nemen. Tegen 19.00 uur zijn we weer terug bij het RAC hostel. We wisselen onze e-mail adressen uit en nemen afscheid, want zij vertrekt morgen al naar Zweden. Het was een geslaagde dag en ik ben blij dat ik nog iets van de omgeving en het Nationaal Park heb gezien.
Zondag 1 maart kan ik gelukkig gedurende 1 uur gebruik maken van de wifi van het Visitor Centre om mijn e-mails te lezen en om in te checken voor de vlucht van Perth naar Kuala Lumpur en van Kuala Lumpur naar Kathmandu.
Daarna loop ik naar de Town Beach wat 3 km hier vandaan ligt. Het is loei heet, 40 graden of nog meer. Ik ben blij dat er strand en water is en dat ik heel frequent een duik in het water kan nemen. Soms kan ik niet langer dan 15 min. lezen en dan moet ik al afkoelen. Zelfs op het strand vallen de vliegen me lastig.
Het is aanzienlijk drukker in de keuken en bij de BBQ's buiten van de RAC camping. Dit hangt waarschijnlijk samen met het weekend en omdat het morgen ook een vrije dag is voor de Australiërs
Maandag 2 maart is mijn laatste dag in Australië. Ik boek bij het Visitor Centre een shuttle die me naar de luchthaven van Learmonth brengt en check online in voor mijn vlucht van Exmouth ( Learmonth) naar Perth. Ik ben wel een beetje zenuwachtig want wat gaat er gebeuren als ze ontdekken dat mijn visum verlopen is. ??

Dit is dan mijn laatste verslag uit West Australië. Het is mooi geweest en tijd om dit continent te verlaten. Zoals ik al schreef had ik meer van West Australië verwacht. Nu heb ik hier vooral strand en Oceaan gezien en naarmate ik verder Noordwaarts kwam werd de temperatuur alsmaar hoger tot meer dan 40 graden in Exmouth en dat is niet lekker meer.

In de nacht van 2-3 maart om 2.20 uur vlieg ik van Perth naar Kuala Lumpur en vandaar naar Kathmandu waar ik dinsdag 3 maart om 11.30 uur hoop te landen (als ze me tenminste willen laten vertrekken uit Australië met een verlopen visum)

Groetjes van Francine